چرا نمی‌توانیم در سازمان تجارت جهانی عضو شویم؟
به گزارش برات‌نیوز، مجیدرضا حریری رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین در گفت‌وگویی این پرسش را پاسخ داده است.
به گفته او یکی از این دلایل مشکلات سیاسی متعددی‌ست که با آنها دست و پنجه نرم می‌کنیم.
حریری می‌گوید:
وقتی ما نمی‌توانیم با هیچ یک از بانک‌های دنیا کار کنیم، قاعدتا نمی‌توانیم از مزایای هیچ پروژه‌ای برای فاینانس، مشارکت و جذب سرمایه‌گذاری خارجی به راحتی استفاده کنیم.
اما سازمان تجارت جهانی یا همان WTO چیست و چرا عضویت در آن مهم است؟
به نقل از ویکی‌پدیا فارسی، در سال 1947، پس از تلاش‌های فراوان در عرصه تجارت و بازرگانی، موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت تأسیس شد که اصطلاحاً گات نامیده می‌شد.
حدود نیم قرن، بسیاری از کشورها مسائل مربوط به تجارت چندجانبه خود را در چارچوب گات پیگیری می‌کردند.
یکی از مشکلاتی که گریبان‌گیر گات شده بود، فقدان یک مبنای حقوقی برای آن به عنوان یک سازمان بین المللی بود.
از سوی دیگر به دلیل گستردگی و پیچیده‌تر شدن مسائل تجاری بازرگانی بین المللی، نیاز به یک نهاد مسئول در این زمینه احساس شد.
از همین رو، کشورهای عضو گات در دور اروگوئه که آخرین دور مذاکرات تجاری گات محسوب می‌شد، سازمان جهانی تجارت را تأسیس کردند.
این سازمان با تصویب موافقت‌نامه مراکش ثبت شد.
اهداف سازمان جهانی تجارت
از جمله اهداف سازمان جهانی تجارت به موارد زیر اشاره می‌شود:
۱- مدیریت و نظارت بر اجرای ۲۸ موافقت نامه
۲- مجمعی برای مذاکرات تجاری چند جانبه
۳- مکانیسم حل و فصل اختلافات تجاری
۴- بررسی و ارزیابی سیاست‌های تجاری اعضاء
۵- همکاری با دیگر سازمان‌های بین المللی در زمینه مدیریت اقتصاد جهانی
۶- کمک به کشورهای درحال توسعه و اقتصادهای در حال گذار جهت برخورداری از مزایای نظام تجارت چند جانبه
کشورهای ثالث با ما سخت کار می‌کنند
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین در گفت‌وگویی در رابطه با استفاده از ظرفیت‌های پیمان‌های تجاری سخن گفت.
به گفته او، برای ایجاد رابطه دوجانبه و چندجانبه با دیگر کشورها به خصوص برای یک سری همکاری‌های منطقه‌ای نیاز است که فشارهای بین‌المللی کمتر باشد..
همکاری هایی مثل حضور در پروژه‌هایی مانند ابتکار « یک کمربند، یک راه» در چین.
تا کشورهای طرف همکاری ملاحظاتی نسبت به دیگران نداشته باشند و در همکاری‌های چندجانبه قابل پذیرش باشیم.
بیشتر بخوانید: صعود ۴۹ پله ای شاخص تجارت فرامرزی در کشور
حریری در همین زمینه افزود:
متاسفانه الان به دلیل تحریم‌های طولانی‌مدت از طرف آمریکا و اتحادیه اروپا، کشورهای ثالث سخت با ما کار می‌کنند.
چراکه این همکاری می‌تواند منافع آنها را در بازار آمریکا یا در بازارهای دیگری که آمریکا در آنها تسلط دارد به خطر بیندازد.
این بزرگترین مانعی است که باعث شده در هیچ یک از پیمان‌های تجاری منطقه‌ای و بین‌المللی ورود نکنیم.
به نظر می‌رسد که باید رابطه خود با دنیا را سر و سامان دهیم.
تا به عنوان کشوری کم‌حاشیه وارد یک جریان چندجانبه در دنیا شویم.
چرا عضویت در سازمان تجارت جهانی برای ایران سخت است؟
حریری همچنین در رابطه با نپیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی گفت:
زمانی که این پیمان «گات» بود و قبل از تاسیس WTO، پذیرفته شدن در این پیمان بسیار راحت بود و شروط خاصی نداشت.
مطابق معمول ما از این فرصت استفاده نکردیم و عضو نشدیم.
از سال 2003 یا 2004 که ما به صرافت عضویت افتادیم، دچار این معضل شدیم.
پذیرفته شدن در سازمان تجارت جهانی مستلزم اجماع بود.
یعنی همه اعضا باید پذیرش عضو جدید را بپذیرند.
بنابراین به دلایل سیاسی و مشکلاتی که به خصوص با آمریکا داریم برای عضویت در این سازمان به مانع برخوردیم.
او در ادامه سخنان خود افزود:
البته در کشور نیز بخش‌های عمده‌ای از فعالین اقتصادی چه در سطوح سیاست‌گذاری و چه در سطوح بخش خصوصی با پیوستن به WTO مخالف هستند.
چراکه اگر ما عضو WTO باشیم دیگر نمی‌توانیم ورود هیچ کالایی را ممنوع کنیم.
همچنین نمی‌توانیم تعرفه بالایی روی کالاها ببندیم درحالی که الان ورود 4 هزار قلم به کشور ممنوع است.
تولیدکنندگان با عضویت در این سازمان مخالفند
حریری اظهار کرد: بسیاری از تولیدکنندگان نیز مخالف پیوستن به این سازمان هستند.
چون اگر ما عضو WTO شویم باید در نظام تولید خود بازنگری کنیم.
همچنین بتوانیم کالاهایی تولید کنیم که بدون حمایت‌های تعرفه‌ای و بدون ممنوعیت برای کالاهای خارجی در بازار کشور، بتوانند رقابت کنند.
به گفته حریری در حال حاضر کالاهای داخلی توان رقابت با کالاهای خارجی را ندارند.
او معتقد است بخشی از این موضوع به علت هزینه‌های تجاری، پولی و مالی بالا در کشور است که تولیدکننده را همیشه تحت فشار قرار می‌دهد.
اما بخش دیگر آن مربوط به این می‌شود که تولیدکننده عادت کرده با حمایت بزرگ شود و همیشه این حمایت را طلب می‌کند.
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین می‌گوید:
باید همه اینها را باهم دید و به تولیدکننده برای موانع موجود از جمله سیستم ناکارآمد بانکی حق داد.
ولی بخش بزرگی از آن مربوط به تولیدکنندگانی می‌شود که حرفه‌ای نیستند.
این تولیدکنندگان در مقیاس خرد تولید می‌کنند که باعث هزینه‌های بالا می‌شود.
یکی دیگر از دلایل این موضوع عدم بهره‌وری بالا در بخش تولید است.
عدم عضویت در سازمان تجارت جهانی یک ضرر تاریخی‌ست
به گفته این مقام مسئول، هر یک روزی که برای پیوستن به WTO از دست داده‌ایم یک ضرر تاریخی در اقتصاد کشور است.
حریری می‌گوید: برای پیوستن به این سازمان باید شروطی را رعایت کرد اما برای خروج از آن هیچ شرطی وجود ندارد.
هر کشوری که بخواهد از این پیمان خارج شود با تنظیم یک نامه می‌تواند از آن خارج شود.
در طی این سه دهه هیچ کشوری داوطلبانه از این پیمان خارج نشده است.
اقتصادهای بسیار ضعیف‌تر از ما وارد این پیمان شده‌اند و آنقدر برایشان منفعت داشته که از آن خارج نشده‌اند.
بنابراین هر کشوری وارد این پیمان شده سود کرده است.
اگر یک روز آنها ما را بپذیرند و ما این وحشت را کنار بگذاریم می‌توانیم نفع ببریم.
هر یک روز که در این مورد از دست می‌دهیم باعث خسارت به اقتصاد ملی کشور می‌شویم.
